کـیـمـیـای سـعـادت
هوالمحبوب
خدایا!یک نفس آواز!آواز!
دلم را زنده کن! اعجاز ! اعجاز!
بیا بال وپر ما رابیاموز
بقدر یک قفس! پرواز! پرواز!
مولی الموحدین حضرت علی (ع) در بخشی از وصیت خود به فرزند بزرگوارش امام حسن (ع) درباره دوست میفرماید:
در آن یاوری که که پست وفرومایه است ورفیقی که مشکوک وغیر قابل اعتماد،هیچ خیری نیست.
در سختی وشدائد است که دوست شناخته میشود.
سفارشات اکیدحضرت مولا نشان میدهد که اگر سهل انگاری واغماض وکم توجهی در هر چیز جایز باشد در انتخاب دوست ورفیق جایز نیست چرا که هیچ چیز به اندازه رفیق ورفاقت، درزندگی وسرنوشت انسان، تاثیر مثبت ومنفی ندارد.
دوست بمنزله پناه وتکیه گاه است واگر این تکیه گاه محکم واستوار نباشد،در حساس ترین مقاطع زندگی انسان را به ورطه سقوط ونابودی میکشاند.
بنابراین جایگاه دوست،جایگاه مشاوری امین است واگر درمقاطع حساس تصمیم وانتخاب ،مشورت های صحیح ومشفقانه به انسان نرساند،انسان در حسرت وحرمان می نشاند.
وبعد در ادامه در مقام حفظ دوستی حضرت میفرمایند:
برادرت _ورفیِِقِِ برادروارت_ اگر از تو گسست،تو پای بر نفس خویش بگذار وقدم در مسیر مهر وآشتی بردار.
واگرپای از تو برید ودست از تو کشید، تو دست لطف به سویش دراز کن وپا بر دوام انس ورفاقت بفشار.
واگر بر تو ننگ گرفت، تو آستین بخشش گشاده دار. واگر از تو دوری گزید ،تو به او نزدیک شو.اگر بر تو سخت گرفت تو با او مدارا کن. واگر خطا کرد ،تو عذرش را بپذیر تا آنجا که انگار تو بنده اویی واو ولی نعمت توست.
هیچ مکتب وآیینی ،چنین تعریفی از رفاقت بدست نمیدهد وتکلیفی چنین در مورد رفیق بر دوش انسان نمیگذارد . این تعریف از رفاقت که خود بهترین معرف مولا در رفاقت است ،بیانگر این مطلب است که حضرتش در رفاقت هم امیر است ،همچنانکه در ایمان وعرفان وتقوا وشجاعت وبلاغت و...
ودر جایی دیگر میفرماید:
دشمن دوستت را هرگز به دوستی مگیر ،چرا که دشمنی کردن با دوست محسوب میشود.
این کلام مولا گواه این معناست که تولی وتبری دو اصل شاخص اعتقادی است که هریک بی وجود دیگری بی معنی است.
محبت ودوستی امیر المومنین واهل بیت پیامبر (علیهم السلام)بالاترین درجه تولی محسوب میشود،در صورتی لباس حقیقت می پوشد که دشمن شمردن دشمنانشان را هم در در دل خود داشته باشیم.
وجه دیگر کلام مولا اینست که اگر کسی مدعی رفاقت با توست، باید که نسبت به دشمنانت بی تفاوت نباشد وبلکه آنها را دشمن خود بشمارد واگر با آنان پیوند دوستی ببندد،بدان که باب دشمنی را با تو باز کرده است.
هربار که آمدم حرمت و به ستونهای محکم عاشقانه ات تکیه
زدم ، نگاه پرخواهشم را ملتمسانه و غمگنانه به شبکه های
ضریح مهربانیت دوختم ، مروارید اشک اشتیاق را برگونه های
بی تاب و بیقرارم جاری ساختم و کبوتر راه گم کرده دلم را
بدنبال کبوتران ره یافته بارگاهت روانه کردم
خواستم سند دلم را بنامت بزنم اما ....
هربار که بغض سنگین نیاز، تارهای حنجره ام را مرتعش
ساخت ، زمزمه های دلدادگی سرداده نوای یا رضا را
ساز کرد ، هر بار که ضرب عشق بر ضربان دل و قلبم
زد و چشمانم به باران دلتنگی نشست و
خواستم خانه دلم فقط و فقط از آن تو باشد اما...
هربار که دلتنگ شدم ، ابرغم مهمان چشمانم شد و
بارش را آغاز نمود ،در غریبستان دلم هوای تو را کردم .
پنجره دل تاریکم را به سمت قبه و بارگاه ملکوتی و
روح افزایت ، به سمت نورانیت تو که غریب آشنایی
گشودم ، روشنایی حرمت و نسیم دل آویز و آرام بخش
محبتت روحم را نوازش داد ، فضای آلوده درونم را با
هوای معنوی و دل انگیزت پاک کردم ، خواستم آلوده اش
نسازم اما دنیا نگذاشت اما...
می خواهم خویش را به پنجره پولاد مهربانی و مروتت
بیاویزم و بند دل شکسته ام را گره بزنم به صداقت و
بزرگی و شرافتت و عقیق سرخ نیایش را تقدیمت کنم .
آهوی سرگشته کوچه های غربت و دلدادگی ام اما....
آیا ضمانت دلم را ..........می پذیری ؟؟
آیا قفل قلبم را با کلید شفاعت و مهربانیت می گشایی ؟؟
آیا رخصت می دهی در حالی که دل به تو سپردم
گره محبتم به تو را پاره کنم و دوباره
پیوند بزنم ، شاید به تو نزدیکتر شوم ..
آیا می خوانی و می پذیری ام ؟؟
مولای من !
اینک با دلی شکسته وقلبی پر از امیدبسوی تو می آیم
آیا پناهم میدهی؟؟؟
پ.ن....
ببخشید از اینکه پست تکراری است ولی چون خاطره خوبی از این سفر داشتم وهمینکه وقتی برای نوشتن نبود این پست را گذاشتم .
نایب الزیاره همه دوستان هستم.
حافظ منشین بی می و معشوق زمانی
کایام گل و یاسمن و عید صیام است
رمضان نسیمی است که می آید وخیلی زود ،زودتر از آنچه فکرش را بکنیم،بار سفر می بندد و تنها خنکای آن برای ما می ماند وروزه بهانه ای برای گریز از هر آنچه در طول سال رنگ وبوی عادت به خود گرفته ومارا مشغول می دارد..رمضان دیگری هم گذشت.
به همین آسانی وسرعت.سختی جدایی از رفیق یک ماهه ای که به آن خو گرفته ای کم از جدایی از دوستان ورفیقان واقعی ات ندارد.
گویی از چیزی ناراحتی ودلت تنگ است مثل دلتنگی های غروب جمعه.می خواهی با خودش صحبت کنی.با آنکه صاحب رمضان است وصاحب دل های رمضانی وبگویی تمام آنچه ته دلت مانده.بگویی که دلت تنگ می شد برایش ومی خواهی تا رمضان بعد در کنارش باشی.زیر سایه مهربانی ولطفش.گریه می کنی.اما نه گریه ناراحتی وغم... که در عین حال خوشحالی وشاد از این در این وزها وشب ها با او بودی وبه او گفتی هر آنچه زیر چرخ های دلت سنگینی می کرد یک چشمت اشک است و یک چشمت شوق گریه می کنی ومی خندی می خندی وگریه می کنی نمی توانی خوشحالی ات را از آمدن عید پنهان کنی وناراحتی ات را از رفتن این رفیق نیمه را.می دانی که این رفیق باز هم بر می گردد.
سالی دیگر اما آیا توهم هستی تابه او سلام کنی واز آنچه من در این یکسال برتو گذشته بگویی خداحافظی نمی کنی.به امید اینکه باز ببینی اش فقط دوست داری سلام کنی
سلام عید فطر
عید سعید فطر ؛ ماه پیروزى بر طاغوت نفس
وبهارجوشش شکوفه هاى تقوا بر شاخسار ایمان مبارک باد
یا علی!
رمضان با نام بزرگ تو پیوند خورده هست هر روز صدای زخمی تو از گلوی زخمی مناره مسجد کوفه شنیده میشودتو که هر روز پیام نیکی وپارسایی وعشق را در نهانخانه دل زمزمه کردی.
ای معنای روزه، ای تجسم ماه صیام پس از قرنها هنوز با خاطره عدالت تو زندگی میکنیم هنوز به انس داریم ای پیشوای پیشوایان!
یا علی! در این لیلی قدرحزن واندوه امانمان را بریده هست دو رکعت نماز عشق بپا میداریم که رمضان بماند.
واینک در آستانه این شبهای عزیز قرار داریم شبی که برتر از هزار سال است شبی که همه مقدرات یکسال ما رقم میخورد.
قدر یعنی تنفس در هوای لطیف الغوث والعفو ونشستن در زیر باران فیض لا یزالی! لیالی قدر دروازه گشوده عرش را، به مومنان خبر میدهدوبه انسان یاد اورمیشود که جامه معصیت پر شده از روح ناپاک به انسان یاد آور میشودکه جامه معصیت از تن وروح برکن وتوبه کن وسهم خود را از رحمت خدا بر گیر.
فرشتگان بارگاهت در این قدر آسمانی، زمین را به قدر آورده‌اند تا قدر دلتنگی‌ام را به مهدی‌ات بگویند و مهدی بداند که من، من ِ منتظِر، از انتظار خسته نمی‌شوم تا بیاید ...
"و ما اَدراک ما لَیلَةُ القدر" و کسی انتظارم را درک نمی‌کند
"لَیلَةُ القدرِ خیرٌ مِن اَلفِ شَهر" هزار ماه کم است
بگو هزار سال "تَنَزَّلُ الملئِکةُ و الرّوح"، تا درد انتظارِ مرا، به سویت آورند؟من منتظرم! بگو بیاید.
"سلامٌ هیَ حتّی مَطلَع الفَجر" تا وقتی تو بیایی همه شب، شب ِ قدر من است و من تا صبح می‌گریم، تا صبح ناله می‌کنم، تا صبح می‌خوانم
سرود ِ زندگی بخش را: "اللّهم کُن لِوَلیّک َالحجَّةِ ابنِ الحَسَن".
التماس دعا
ماه مبارک رمضان، بهترین ماه ها، ماه میهمانی خدا، ماه خوبی ها، ماه شب های قدر، ماه دعا ونیایش ، ماه
انشالله بتوانیم بهره کافی وافی از این مهمانی بزرگ داشته باشیم.
التماس دعا
هر که شد محرم دل در حرم یار بماند وآنکه این کار ندانست در انکار بماند
اگر از پرده برون شد دل من عیب مکن شکر ایزد که نه در پرده پندار بماند
زمان بس کند میگذرد برای آنان که در انتظارند وبس تند میگذرد برای آنان که میترسند وبس طولانی برای آنان که دراندوهند وبس کوتاه برای آنان که سر خوشند اما ابدی است برای آنان که عاشقند.
| Design By : Pichak |
