کـیـمـیـای سـعـادت
مولی الموحدین حضرت علی (ع) در بخشی از وصیت خود به فرزند بزرگوارش امام حسن (ع) درباره دوست میفرماید:
در آن یاوری که که پست وفرومایه است ورفیقی که مشکوک وغیر قابل اعتماد،هیچ خیری نیست.
در سختی وشدائد است که دوست شناخته میشود.
سفارشات اکیدحضرت مولا نشان میدهد که اگر سهل انگاری واغماض وکم توجهی در هر چیز جایز باشد در انتخاب دوست ورفیق جایز نیست چرا که هیچ چیز به اندازه رفیق ورفاقت، درزندگی وسرنوشت انسان، تاثیر مثبت ومنفی ندارد.
دوست بمنزله پناه وتکیه گاه است واگر این تکیه گاه محکم واستوار نباشد،در حساس ترین مقاطع زندگی انسان را به ورطه سقوط ونابودی میکشاند.
بنابراین جایگاه دوست،جایگاه مشاوری امین است واگر درمقاطع حساس تصمیم وانتخاب ،مشورت های صحیح ومشفقانه به انسان نرساند،انسان در حسرت وحرمان می نشاند.
وبعد در ادامه در مقام حفظ دوستی حضرت میفرمایند:
برادرت _ورفیِِقِِ برادروارت_ اگر از تو گسست،تو پای بر نفس خویش بگذار وقدم در مسیر مهر وآشتی بردار.
واگرپای از تو برید ودست از تو کشید، تو دست لطف به سویش دراز کن وپا بر دوام انس ورفاقت بفشار.
واگر بر تو ننگ گرفت، تو آستین بخشش گشاده دار. واگر از تو دوری گزید ،تو به او نزدیک شو.اگر بر تو سخت گرفت تو با او مدارا کن. واگر خطا کرد ،تو عذرش را بپذیر تا آنجا که انگار تو بنده اویی واو ولی نعمت توست.
هیچ مکتب وآیینی ،چنین تعریفی از رفاقت بدست نمیدهد وتکلیفی چنین در مورد رفیق بر دوش انسان نمیگذارد . این تعریف از رفاقت که خود بهترین معرف مولا در رفاقت است ،بیانگر این مطلب است که حضرتش در رفاقت هم امیر است ،همچنانکه در ایمان وعرفان وتقوا وشجاعت وبلاغت و...
ودر جایی دیگر میفرماید:
دشمن دوستت را هرگز به دوستی مگیر ،چرا که دشمنی کردن با دوست محسوب میشود.
این کلام مولا گواه این معناست که تولی وتبری دو اصل شاخص اعتقادی است که هریک بی وجود دیگری بی معنی است.
محبت ودوستی امیر المومنین واهل بیت پیامبر (علیهم السلام)بالاترین درجه تولی محسوب میشود،در صورتی لباس حقیقت می پوشد که دشمن شمردن دشمنانشان را هم در در دل خود داشته باشیم.
وجه دیگر کلام مولا اینست که اگر کسی مدعی رفاقت با توست، باید که نسبت به دشمنانت بی تفاوت نباشد وبلکه آنها را دشمن خود بشمارد واگر با آنان پیوند دوستی ببندد،بدان که باب دشمنی را با تو باز کرده است.
| Design By : Pichak |
