انتظار: کلمه اى ژرف و معنایى ژرفتر

انتظار: خط بطلان بر همه ى کفرها و نفاق ها و ظلمها

انتظار: خونى در رگ زندگى و قلبى در سینه ى تاریخ

انتظار: صلابت در درون تاریکیها و سردیها

انتظار:به دمیدن سپیده دمان چشم داشتن و به امید طلوع

خورشیدزیستن،در برابر کوه مشکلات زمانه قرار گرفتن و چون کوه مقاوم

بودن در تراکم هواهاى کشنده ى اختناقها، به وزیدن نسیمهاى حیاتبخش

رهایى، امید بستن و به آرزوى پدیدار گشتن روزهاى طلایى ارزشهاى جاوید

زنده ماندن...

"انتظارشناسى"

در تربیت اسلامى «شناخت» اهمیّت بسیار دارد. و شناخت در منطق اسلام

محدود به شناخت نظرى نیست; بلکه هم شناخت نظرى و هم شناخت

عملى هر دو را در بر مى گیرد هر عقیده اى که انسان در هر باره اى دارد،

باید از روى شناخت و بصیرت باشد و هر فعلى و ترکى که از انسان سر مى

زند، باید بر پایه ى شناخت و تشخیص باشد. این مسأله در عصر غیبت بیشتر

از وقتهاى دیگر اهمیّت پیدا مى کند. و این داشتن شناخت صحیح از کوشش

در عبادات و مستحبات افضل بوده و اهمیّت این شناخت در تبلور دو مرحله

است ..
  

پایدارى: هنگامى که انسان حق و راه حق را بدرستى شناخت، در آن راه

پایدارى مى کند و در برابر شدائد دست از راه حق خود بر نمى دارد. امام

صادق ـ علیه السلام ـ در این باره مى فرمایند: هر کس این امر ـ قیام قائم آل

محمّد ـ علیهم السلام ـ ـ را شناخت و پیش از قیام قائم مرد، پاداش او چون

کسى است که همراه او کشته شده است .. 

پیروى از خط امام معصوم: بدیهى است که انسانى صاحب شناخت ـ در مقام

عمل و اقدام و درجمیع شؤون زندگى ـ پیروى محض از دستورات معصوم را

پیشه ى خود مى سازد..

"معنای انتظار"

معنا و حقیقت انتظار بر حسب مفهوم لفظى آن ضد یأس است ـ و آن قطع

امید از امرى بواسطه ى یقین و اطمینان به عدم وجود یا عدم وقوع آن است ـ

پس مراد از انتظار داشتن امرى، آن است که یقین به وقوع آن داشته و چشم

به راه او نشسته و امیدوار به زمان وقوعش باشد..

انتظار یک حالت درونى است که چیزى جز آثار آن قابل مشاهده نیست; و

مهمترین اثر انتظار آمادگى براى استقبال از محبوبى است که انتظارش مى

رود. ضد انتظار نیز ناامیدى است، آن که امید به آمدن کسى ندارد هیچگاه

انتظارش را نیز نمى کشد.

آنچه که مورد اهمیّت است این که بدانیم همانطور که انسانِ منتظِر خود را

براى منتظَر آماده مى کند، مؤمنى که منتظر آمدن مولایش صاحب العصر

والزمان ـ ارواحنا فداه ـ است، خود را آماده و مهیّا براى آمدن او مى کند. البته

چنین آمادگى به امورى که در برخى روایات بدان اشاره شده است، بستگى

دارد..
      

   ابعاد انتظار را مى توان در دو محور مشاهده کرد: نخست محدوده ى قلب و

روح و دیگری عرصه عمل و اقدام..

"ابعاد قلبى"

اگر چه بعد قلبى انتظار خود در سه مرحله به کمال خود مى رسد

اول: ظهور و فرج حضرت بقیة اللّه ـ ارواحنا فداه ـ را باور کردن; بدین معنا که

آن قطعى بوده و بیقین تحقّق خواهد یافت که البته چنین باورى بنا بر گفته

هاى خداوند و اولیاى معصوم او لازم الاعتقاد بوده و منکر آن کافر است..

دوم: آنکه ظهور را موقت به وقتى نکند که در نتیجه قبل از فرا رسیدن آن

هنگام مأیوس باشد. و این نیز به مقتضاى ادلّه واجب است; ولیکن به گونه

اى که اگر نباشد موجب فسق است نه کفر. زیرا وى گرفتار یأسى است که

حرام بوده و مى توان آن را از احادیث بسیارى از جمله روایاتى که وقت گذاران

را دروغگو شمرده است  استفاده نمود ..

سوم: آنکه حالت انتظار لحظه به لحظه در قلب او موج زند که مى توان آن را

از روایاتى چون «انتظر الفرج صباحاً ومساءً» صبح و شام منتظر ظهور ـ

امام زمان ـ باشید. و هم چنین در سخن زیبایى که فرمود: «یأتی بغتةً

کالشهاب الثاقب» او ناگهانى چون شهاب ظاهر خواهد شد. و این

مقتضاى کمال ایمان و عدم آن نقص ایمان است که به مقتضاى این درجه،

مؤمن باید مانند کسى باشد که خبر آمدن مسافر را به او داده اند و مسافر

در راه است و هر لحظه ممکن است برسد..

امر مهم دیگرى که هر منتظرى باید متوجه آن باشد، کتاب خدا و قرآن کریم

است. مهدى ـ ارواحنا فداه ـ ، زنده کننده ى همه ى احکام قرآن است. انسان

منتظر، همواره این آرمان را در دل زنده مى دارد که روزى با ظهور جهانگیر

مهدى آل محمّد علیهم السلام ـ و آخرین خلیفه ى آورنده ى قرآن، احکام قرآن

جارى مى شود و قرآن در سراسر جهان حاکمیت مى یابد و کتاب آسمانى،

برنامه ى زندگى انسان زمینى مى گردد...

 

نوشته شده در جمعه 86/8/18ساعت 9:0 صبح توسط کیمیا نظرات ( ) |