کـیـمـیـای سـعـادت
باز این اشک است که از جادههاى دل مىگذرد و در کویر نیاز ساکن مىشود . دوباره کبوترهاى محرم
خیال، با خاک عرفات، تیمم مىکنند . نمىدانم! اما هر چه هست من زائر کوى حسینم . مىخواهم با
زمزمههاى حسینى در صحراى عرفات، محرم درگاه خدا شوم، زیر باران عرفه ...
احسان دیرینه تو را قرنها و سالهاست مردمان شناختهاند . تو همانی که کاروان را براى نجات یوسف
فرود آوردی تا از چاه به جاه رسانىاش و از بندگى به سلطنت . چشم سپید یعقوب را به دیدار یوسف
روشن کردى! اى یاور ایوب که بلا و رنج و سختى را از او دور کردى! اى آن که دستان ابراهیم را از ذبح
اسماعیل نگاه داشتى، تا وعدهات تحقق یابد!
اى اجابت کننده دعاى زکریا! اى آفریننده یحیى! اى حامى
یونس! که او را از شکم ماهی نجات دادی. تو را مىشناسم .
اى آن که به امر خود، دریا را براى بنىاسرائیل شکافتى و فرعون و لشکرش را در گرداب قهر خویش غرق
نمودی! تو را مىشناسم .
این را نیز مىدانم که اگر بندهاى نافرمانى کند، عزلش نمىکنى . مگر نبودند ساحران که سالها غیر تو را
پرستیدند و فرستادگان تو را تکذیب کردند، اما تو با آیه لطیف هدایت، از هر چه جهالت رهایشان کردى و به
سمت نور رهنمایشان شدى،
آى اى خدا اى بدیع بى همتا، اى پاینده بىمثال، اى عالمى که به هر کس به قدر گنجایشش، بخشیدى .
من اکنون زیر باران عرفه، زمزمههاى حسین (علیه السلام) این بنده عاشق تو را زمزمه مىکنم . او که تو
را با واژههاى آسمانى اشک مىخواند و با تمام بزرگیش چه خاشعانه با تو سخن مىگوید . این همان آغاز
کربلایى شدن است ...
مهربانا! خطاهایم بزرگ شد و رسوایم نکردى . گناهانم را دیدى و پوشاندى .
اى لطیف! خرد بودم و ضعیف، روزىام دادى و نگاهم داشتى . بزرگ شدم! هنوز نمىتوانم نعمات تو را
شماره کنم . اى که بىمنت عطا مىکنى؛ آن گونه که من در آیینه دلم لطف و احسان تو را مىبینم
و تو در آیینه کردار من جرم و عصیان را . با این همه گنهکارى راهنمایم شدى به سوى ایمان . هر چند هنوز
در شکر این همه احسان ناتوان بودم، بیمار شدم، خواندمت؛ درمان کردى . عریان بودم، پوشاندىام .
گرسنه بودم، سیرم کردى . تشنه بودم، از تو سیراب شدم . ذلیل بودم، عزیزم کردى . غریب بودم، آشنایم
نمودی.
مسکین بودم، توانگرم ساختى . و خود کریمانه، احسان آغاز نمودى . پس به راستى که حمد و سپاس
براى توست! اى خداى بىهمتا! لبهایم اکنون با طراوت دعا ترنم گرفتهاند . چشمانم در بارش توبه، امان از
دست دادهاند .
دل بىقرار عرفات حسین (علیه السلام) شده است! یا قدیم الاحسان ما را بیامرز و دعاهایمان را
مستجاب گردان که جز تو کسی را نداریم و چشم امیدمان به درگاه تو که کریم و رحیم هستی؛ می
باشد...
| Design By : Pichak |
