کـیـمـیـای سـعـادت
صحنه تعیین «مولى»، و آن بیعت‌ها و استشهادها و اعتراف‌ها، هنوز هم محو نشده است.
بیعت‌گران نیز، صحنه را ترک نکردهاند. علىرغم آنان که سعى کردهاند غبارى
از«نسیان» و پردهاى از «کتمان» بر سیماى غدیر بنشانند و بیفکنند، دل‌ها و
جان‌هاى بی‌شمارى هنوز هم توجه به آن دست‌هاى بلندى دارد که دست «على»
را گرفت و فراز آورد، تا آن خورشید را، همه ببینند، همه بشناسند، به یکدیگر و به
غایبان از صحنه و به خبرگیران از واقعه و به جویندگان چراغ، معرفى کنند.
صحنهغدیر، پایان نیافته است.
زبانى که «على مولاه» را سرود، زبان خدا بود، دستى هم که به عنوان «مولى» بالا
رفت و همگان دیدند، دست خدا بود، «على»، راه و صراط بود، چراغ و مشعل بود،
خط سیر و مسیر بود، «غدیر»، راهى بود که روندگان را به «على» مىرساند.
و ... «على» هم، صراطى بود که ره‌پویان را به «خدا» مىرساند.
«غدیر»، متنى بود، روشن و بىابهام، گویا و صریح، که خیلىها کوشیدند حواشى
تاویل و تفسیرهاى دور از واقعیت براى آن ترسیم کنند. و این متن، هنوز هم براى آنان
که بىحواشى به آن بنگرند، صریح و گویاست. «غدیر»، میوهاى شیرین در بوستان
رسالت بود، که تداوم «خط نبوت» را در شکل «امامت»، به شیرینترین صورت
ترسیم مىکرد. و هنوز هم این میوه شیرین، زینتبخش بوستان محمدى است و
بدون آن، «باغ رسالت» بىثمر است « و ان لم تفعل فما بلغت رسالته ...».
«غدیر»، روشنترین چراغ بود، بر بالاترین بام خانههاى تاریخ، تا... مردم «اهل
بیت» را بشناسند و به «خانه»اى رهنمون شوند که افراد آن در دامان «وحى» بزرگ
شدند و «آیات خدا» در آن خانه فرود آمد و جبرئیل امین، مانوس آن بیت و اهل بیت
بود.
اگر انسانیت امروز، مىخواهد به آن «خانه» راه یابد، خانهاى که همه چیز در
آنجاست، و همه کلیدهاى گشاینده همه قفل‌ها و درهاى بسته در دست صاحبان و
ساکنان آن خانه است.
باید به این چراغ نگاه کند، تا راه را بشناسد.
آرى ... «چراغ غدیر، بر بام بلند تاریخ».
جواد محدثی
عید ولایت بر عاشقان امامت مبارک
| Design By : Pichak |
