هوالحبيب

سلام بر كيمياي عزيز. قبل از هر حرفي بابت قصور خدمتم از شما عذرخواهي مي كنم . اين روزها حقيقتا روزهاي سختي بر من مي گذره و شايد از معدود زمانهايي كه حتي حوصله سر زدن به دنياي اينترنت رو هم ندارم . اما با خوندن مطلب زيباي شما در مورد عشق احساس كردم خيلي بي معرفتيه كه چيزي براتون ننويسم . صفحه كامنتهاي شما رو كه باز كردم نور كلمات زيباي عشق ملكوتي بزرگوار كه حقيقتا اين نام برازنده ايشونه ( علي رغم اينكه ايشون همواره عادت به شكسته نفسي دارند ) چشمان بي رمقم رو نوازش داد و با اجازه شما وقتي مطلب جامع و ظريف ايشون رو خوندم كلي فكر كردم كه چي بايد بنويسم . مني كه حتي لايق اين نيستم كه شاگرد ايشون باشم ، براي همين بسنده مي كنم به يكي از اشعار عارفانه حضرت امام :

فرخ آن روز كه از اين قفس آزاد شوم

از غم دوري دلدار رهم شاد شوم

سر نهم بر قدم دوست به خلوتگه عشق

لب نهم بر لب شيرين تو فرهاد شوم

طي كنم راه خرابات و به پيري برسم

از دم پير خرابات دل آباد شوم

ياد روزي كه به خلوتگه عشاق روم

طرب انگيز و طرب خيز و طرب زاد شوم

نه به ميخانه مرا راه نه در مسجد جا

يار را گو سببي ساز كه ارشاد شوم .

توفيق رفيق راهتان _ التماس دعا