سري بر مي گردانم وهمه راه هاي رفته را نگاه مي كنم...

آه كه به سوي تو نيامدم مگر آنكه خود دستم را گرفتي كه( يا ايتها النفس المطمئنه الرجعي الي ربك)...

وبه سوي غير تو نرفتم مگر با گام هايي كه خود اراده ي رفتنش را داشتم...و امروز همه ي آن راه هاي غريبه ي خود رفته چنگال مي زند بر قلبي كه جز به خواست غبار گرفته اش ژاك نمي شود.

براستي:

واگر مرا از پيشگاهت طرد کني پس به که پناه آرم؟